PuszczaKampinoska.pl - rowerem, spacerem po Puszczy Kampinoskiej

:: kampinoska lista przebojów :: raport o stanie dróg :: szlaki :: informacje praktyczne :: KPN :: historia :: galeria

:: przewodnik rowerowy :: księgarnia :: wwwarto kliknąć :: wwwarto przeczytać :: kontakt :: forum :: strona główna

Kampinoskie szlaki piesze i rowerowe.

W Puszczy Kampinoskiej, szlaków ci u nas dostatek: w miejscach gdzie się krzyżują czasem aż brakuje miejsca na drzewach. Sieć znakowanych tras liczy tu ponad pół tysiąca kilometrów. Bardzo zróżnicowane są zarówno same szlaki, jak i panujący na nich ruch: od wiosenno-weekendowego tłoku we wschodniej części Puszczy, aż po pustki w północno-zachodniej części.

1. "PRZEKROJOWE" (PRZEZ CAŁĄ PUSZCZĘ)

	Czerwony szlak Dziekanów Leśny (Szpital Dziecięcy, pętla autobusowa) - Brochów - ok.58 km

Tzw. Główny szlak Puszczy, wytyczony na podobnej trasie jeszcze przed wojną. Jest to jednocześnie jeden z dwóch najbardziej "leśnych" kampinoskich szlaków - rzadko kiedy wylega z omszałego sosnowego lasu między łąki albo wsie. Łączy m.in. trzy ciekawe miejsca uwzględnione w naszej "Liście Przebojów" - warowny kościół w Brochowie, grodzisko "Zamczysko"i cmentarz -mauzoleum "Palmiry". Ale przede wszystkim jest stworzony dla miłośników przyrody. Mija dziesiątki dzikich przyrodniczych pejzaży, które bywają tak odmienne, jak odmienna jest cała Puszcza: m.in. co najmniej trzy "przełęcze" zboczy wydmowych wpadających stromo do bagnistych, ponurych uroczysk. Nieco rzadziej szlak przecina płaskie krajobrazy - rozległe wilgotne łąki poprzecinane kanałami i rowami melioracyjnymi, bądż naprzemienną mozaikę wąskich pasów lasu i łąk z charakterystycznymi mazowieckimi stogami siana. Dopiero na swoim zachodnim skraju szlak wkracza na rozległy, zielony taras łąk, z wijącą się między nimi malowniczo Bzurą. Trasa godna polecenia wszystkim - oprócz niedzielnych rowerzystów. Raz że pagórkowato, dwa że nierówno, a trzy - momentami bardzo piaszczyście (szczególnie od sierpnia do października).

	Zielony Szlak Dziekanów Leśny - Żelazowa Wola - ok. 56 km

Obok "czerwonego" Głównego szlaku Puszczy - drugi tak mocno zorientowany na lasy szlak Puszczy (co potwierdza zresztą oficjalna nazwa "Południowy szlak leśny"). Łączy trzy miejsca wysoko notowane w naszej "Liście Przebojów": wyludnioną wieś Ławy, przyrodniczo - etnograficzne muzeum Kampinoskiego Parku Narodowego w Granicy, by zakończyć swój bieg w uroczym i zawsze gwarnym muzeum Chopina w Żelazowej Woli. Szlak ten jest znaczony śladami wielu walk powstańczych - tych najdawniejszych, z zimy 1863 roku, jak i tych ostatnich, z czasów Powstania Warszawskiego. I tu nie brakuje niezapomnianych wrażeń krajobrazowych - szlak wiedzie na przemian to suchym, pagórkowatym lasem sosnowym, to bagiennym lasem liściastym (porośniętym najczęściej przez olchy i osiki). Moje ulubione fragmenty to okolice rezerwatu "Sieraków", przeurocza "trytew" przez bagna Zaborowa leśnego nosząca wdzięczną nazwę "Droga do Gaci", piaszczyste okolice Ławskiej Góry i lesiste wzgórza koło Św. Teresy. Na ostatnim etapie - za Izabelinem Leśnym - trasa wylega na otwarte przestrzenie podsochaczewskich wsi, których nieodłącznym elementem krajobrazu są szpalery rosochatych mazowieckich wierzb. Podobnie jak w przypadku szlaku czerwonego, nawierzchnia składa się głównie z wyboistych leśnych duktów, dlatego raczej nie nadaje się do spacerowo-rekreacyjnej jazdy rowerem. W porównianiu z tym pierwszym jest tu mniej piachów.

2. "PÓŁPRZEKROJOWE"

	Niebieski Szlak Dąbrowa leśna- Kampinos ok. 46 km

Szlak który nie pozwala się nudzić: wiedzie przez urozmaicone krajobrazy - na przemian to lasem, to uroczymi wiejskimi drogami wśród łąk i pól otuliny Parku Narodowego. Tak się składa, że szlak mija aż pięć miejsc notowanych na naszej "Kampinoskiej Liście Przebojów" - ośrodek w Laskach, lipkowski park, piękny pałac w Lesznie, grodzisko "Zamczysko" i muzeum ze skansenem w w Granicy. Po drodze jest okazja, żeby odwiedzić zabytkowy Zaborów i sporą ilość puszczańskich wsi. Tych większych na obrzeżach, które z pegieerowskich wsi w ostatnich latach dość szybko przeobrażają się w willowe przedmieścia, jak i tych maleńkich, zaszytych głęboko w lesie "pustelni", przeznaczonych do wykupu i zalesienia, albo już wyludnionych. Najczęściej powtarzającym się motywem przyrodniczym są wilgotne łąki (tzw. turzycowiska) i bagna, ponieważ szlak wiedzie głównie wzdłuż rozciągającego się ze wschodu na zachód, równoległego do Wisły tzw. pasa bagiennego, ograniczonego od południa skarpą pradoliny Wisły, a od północy łańcuchem leśnych wydm. Najpoważniejszy problem, jaki czeka rowerzystę pragnącego ruszyć tym szlakiem, to piachy, szczególnie dotkliwe latem i wczesną jesienią. Da się nim jednak jako tako pedałować na środkowym odcinku - od Zaborowa, przez Leszno, do rezerwatu "Narty".

	Niebieski Szlak Janówek - Śladów ok 40 km

Jest to szlak, który dość dokładnie penetruje najwyższe "górskie pasmo" Kampinosu - łańcuch porośniętych lasem wydm ciągnący się od doliny Bzury aż do trasy Leszno- Nowy Dwór. Jest to nieco inna Puszcza niż ta, którą znamy ze wschodniej części Parku - przyroda tu jakby nieco bardziej soczysta, lasy starsze i bardziej liściaste, a pejzaże - spokojniejsze, mniej naznaczone działaniami człowieka. Mimo że średnio rzecz biorąc na szlaku jest więcej lasu niż "nielasu", w swojej wschodniej i środkowej części nie omija on także osad ludzkich. Są to najpierw zarówno dość monotonne, szybko urbanizujące się osiedla środkowo-północnej otuliny Puszczy, potem (po przekroczeniu szosy Leszno - Nowy Dwór) spokojne i malownicze puszczańskie wioski, leżące przy szosie do Starej Dąbrowy i Górek, u stóp południowego krańca wielkiego łańcuchem wydmowego, a na koniec - rozrzucone wśród pól i łąk, dziś często już na poły letniskowe, nadwiślańskie osady. Jest to jeden z nielicznych kampinoskich szlaków, który niemal w całości nadaje się do jazdy rowerem. Jednak tylko we wschodniej części może być to luźna jazda spacerowa, bo dalej wkracza na wysokie pagórki, wymagające sporej zaprawy fizycznej.

	Zielony Szlak Modlin - Tułowice, ok.41 km

Trasa tego szlaku wiedzie północnym skrajem opisanego przed chwilą, najwyższego pasma wydmowego Puszczy. Startuje z fortecznego miasta Modlin, górującego ponad malowniczym pejzażem wideł Wisły i Bugonarwii. Już na sam początek mamy tu dwa miejsca uwzględnione w "Liście przebojów" - gigantyczną twierdzę wraz z całymi jej "przyległościami"oraz piękny, kratownicowy most na Wiśle. Dalej, po sporym odcinku prowadzącym przez "olęderski"* krajobraz wzdłuż nadwiślańskiego wału przeciwpowodziowego, szlak trafia do lasu (notabene niedaleko od kolejnej pozycji "Listy przebojów", tzw. Pustyni Grochalskiej). Jest to dosyć jednolity sosnowy bór, w którym od czasu do czasu można podziwiać takie urozmaicenia jak powyginane karłowate dęby "tańczącego lasu" na wysokości Leoncina, czy też tor nieczynnej od lat kolejki wąskotorowej. Trasa mniej-więcej w 80% przydatna dla rowerzystów, i to raczej tych twardszych...

	Żółty Szlak Truskaw - Leoncin, ok. 37 km

Bardzo ciekawa wycieczka zygzakiem z północy na południe i z powrotem, przecinająca kolejno łańcuchy leśnych wydm, pasy bagien, wilgotnych łąk poprzecinanych kanałami, a potem pól, pastwisk i znów górzystych lasów. Daje okazję odwiedzenia m.in. trzech ciekawych miejsc notowanych na naszej "Liście Przebojów" - leszczyńskiego pałacu z parkiem, legendarnego Julinka, oraz Leoncina. Szlak przebiega też wzdłuż miejsc pamięci - mogiły powstańców styczniowych koło Zaborowa Leśnego, cmentarza wojskowego nieopodal stolicy powstańczej "Rzeczpospolitej Kampinoskiej", wsi Wiersze*, powstańczych zrzutowisk w Debłach, oraz rozrzuconych w lasach mogił żołnierzy września'39. Niestety, bardzo duże fragmenty szlaku, szczególnie w porze letnio-jesiennej, są tak zapiaszczone, że nie nadają się do jazdy rowerem.

3. "SZLACZKI"

	Żółty Szlak Kampinos - Nowe Polesie, ok.17 km

Równoleżnikowa budowa geologiczna terenu Puszczy Kampinoskiej sprawia, że każda wycieczka wiodąca z północy na południe lub odwrotnie, będzie zawsze bardziej urozmaicona, niż wycieczka z zachodu na wschód lub odwrotnie. Nie inaczej jest w przypadku niniejszego szlaku, który mimo że prawie cały czas prowadzi przez las, przecina kolejno suche lasy iglaste na wydmowych wzgórzach i liściaste bory na bagnach. W połowie drogi szlak przekracza w wyjątkowo urokliwym miejscu największy kanał odwadniający Kampinosu - Łasicę. Rowerzyści powinni traktować ten szlak jako pewne wyzwanie - przejezdne, ale niepozbawione pojawiających się z dużą regularnością, górzysto - piaszczystych przeszkód.

	Czarny Szlak Truskaw - Łomna, ok.13 km

Jeden z dość licznych kampinoskich "szlaczków", za krótkich na poważne wędrowanie, za to świetnych na solidny niedzielny spacer. Łączy "przekrojowe" szlaki przebiegające środkiem i południem Puszczy z niebieskim szlakiem północnym. Po krótkim odcinku prowadzącym przez wilgotne łąki i leśne uroczyska wkracza na suche, porośnięte sosnowym lasem pagórki. To już rejon okalający cmentarz "Palmiry", noszący już ledwo widoczne ślady torowisk i fundamentów przedwojennych polskich składów amunicyjnych. Wszystkie wojenne blizny na szczęście skutecznie zagoiła piękna kampinoska przyroda, którą można delektować się po drodze do woli. Szlak dość ciężki dla rowerzystów, a latem i jesienią momentami prawie nieprzejezdny ze względu na piachy.

	Czarny Szlak Łomianki/Dąbrowa Leśna - Laski, ok. 12 km

Spacerowy "szlaczek" o charakterze historyczno-edukacyjnym, noszący oficjalną nazwę "Podwarszawskiego szlaku pamięci". Klucząc przez niskie sosnowe lasy między willowymi podwarszawskimi miejscowościami mija kilkanaście miejsc pamięci II wojny światowej: m.in. mogiły żołnierzy września, pomnik upamiętniający szarżę 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich, oraz miejsca okupacyjnych zbrodni na cywilach. Dzięki "improwizowanym" bocznym dróżkom rowerowym przejezdny dla wprawnych rowerzystów nawet na najbardziej piaszczystych odcinkach.

	Żółty Szlak Palmiry/trasa gdańska - Mogilny Mostek, ok. 3 km

Króciutka trasa przez wieś Palmiry, a potem sosnowy las, prowadząca z przystanku na trasie gdańskiej do głównego, czerwonego szlaku Puszczy (a dalej do cmentarza Palmirskiego i skrzyżowań z innymi dużymi szlakami).

	Niebieski Szlak Brochów - Famułki Brochowskie, ok. 8 km

Mimo że teoretycznie ten szlak to jedynie pomocnicza "odnoga" (pozwalająca zboczyć z zielonego, południowego szlaku leśnego, w kierunku wspaniałego kościoła w Brochowie), w praktyce pozwala odbyć bardzo przyjemną wycieczkę przez zachodnie peryferia puszczy. Szlak prowadzi przez zadbane podsochaczewskie wioski, wkomponowane w malowniczy krajobraz, gdzieniegdzie tylko urozmaicony zagajnikami. Drogi są tu bardzo dobre, szlak więc jest jak najbardziej przydatny dla rowerzystów.

	Czerwony Szlak Wólka Węglowa - Izabelin, ok. 7 km

"Szlaczek", dzięki któremu można sobie bardzo przyjemnie pospacerować przez sosnowy las, okalający willowe podwarszawskie miejscowości. W ciepłe dni można po drodze urządzić sobie także piknik, na polanie turystycznej "Opaleń". Ponieważ leśne ścieżki którymi wiedzie szlak są latem i wczesną jesienią mocno zapiaszczone, raczej nie nadaje się dla rowerzystów.

	Żółty Szlak Wólka Węglowa - Uroczysko Na Miny, ok. 8 km

Spacerowy szlak będący odnogą dużego zielonego szlaku południowego do Wólki Węglowej. Jest to wycieczka przez suche lesiste wydmy i doliny, urozmaicona wspinaczką na popularny jeszcze po wojnie stok saneczkowo-narciarski (!), "Łużową Górę". Po drodze okazja do pikniku, na turystycznej polanie "Opaleń". Szlak raczej nie dla rowerzystów - zbyt duże piachy.

	Niebieski Szlak Truskaw - Cmentarz "Palmiry", ok. 4 km

Przechadzka wzdłuż dawnej drogi prowadzącej przez las do przedwojennego kompleksu składów amunicyjnych. Po drodze m.in. leśny parking i piknikowa polana, a także kilka miejsc pamięci (pomnik harcerskich oddziałów AK "Jerzyki" oraz krzyże upamiętniające zbiorowe egzekucje). Szlak jak najbardziej przydatny dla rowerzystów - jedyną niedogodnością są "kocie łby" na sporym odcinku drogi.

4. SZLAKI ROWEROWE
Obwodnica Puszczy Kampinoskiej

Już sam fakt wytyczenia tego szlaku zasługuje na wielkie uznanie. Wie o tym każdy, kto próbował kiedykolwiek jeździć rowerem po Puszczy "w ciemno", nie trzymając się szlaków. Po pierwsze: utwardzone drogi to tu w ogóle rzadkość. Po drugie - sieć komunikacyjna jest nieregularna, skręcając w nieznaną drogę możemy wylądować w czyjejś zagrodzie, albo na mokradłach. Wreszcie po trzecie: więcej niż połowa tutejszych dróg latem i wczesną jesienią nie różni się niczym od piaskownicy! Dlatego wytyczenie ponadstukilometrowej obwodnicy tak, żeby nie trzeba było po niej ani razu prowadzić roweru, jest po prostu niemożliwe. A autorom Kampinoskiego Szlaku Rowerowego się to w dużej mierze udało, szczególnie we wschodniej części obwodnicy.

	Obwodnica w czterech "odsłonach" Spod Warszawy południowym skrajem Puszczy (przejezdność 90%, trudność 3) Laski-Leszno

Odcinek pozwalający zobaczyć aż sześć ciekawych miejsc notowanych w "Liście Przebojów" - Ośrodek dla niewidomych dzieci w Laskach, trzy kompleksy pałacowo-parkowe w Lipkowie, Zaborowie i Lesznie, oraz leszczyńską rekordowo grubą wierzbę. Trasa najpierw, na południe od Lasek, kluczy pomiędzy leśno-willowymi osiedlami po gruntowych, często mocno piaszczystych drogach aż do Lipkowa (po drodze "żółta" odnoga do lasów bemowskich). Dopiero tu wygodnym asfaltem wyjeżdża z lasu między typowe podwarszawskie, szybko urbanizujące się wsie otoczone aż po horyzont polami. Bardziej puszczańskie krajobrazy, poprzetykane willowymi osiedlami, pojawiają się dopiero po kilkunastu kilometrach , kiedy szlak trafia na boczną asfaltową szosę między Mariewem a Zaborowem (tu odnoga do Truskawia i Palmir). W Zaborowie trasa na chwilę wjeżdża na główną, niebezpieczną szosę, by zboczyć ostatecznie w las, tym razem już prawdziwie kampinoski, sosnowy. Klucząc przyjemnymi leśnymi dróżkami, najpierw po piaszczystych pagórkach, a potem bardziej płasko, szlak dociera w końcu do Leszna.

Spod Warszawy północnym skrajem Puszczy.
Laski-Cybulice

Na samym początku tego odcinka znajduje się urocze spacerowe miejsce, ze względu na swoją atrakcyjność umieszczone na naszej "Kampinoskiej Liście Przebojów" - Ośrodek dla niewidomych dzieci w Laskach. Na północ od niego szlak prowadzi leśnymi ścieżkami spacerowymi, m.in. obok polan turystycznych w Opaleniu i Dąbrowie Leśnej. Po drodze niestety sporo odcinków bardzo piaszczystych. Dalej skrajem willowych osiedli Łomianek i, tym razem już po lepiej lub gorzej ale zawsze utwardzonych drogach i ścieżkach. Szlak na dobre wjeżdża do lasu (cały czas jednak słychać niedaleką trasę gdańską i widać bliższe lub dalsze posesje) w Dziekanowie Leśnym - robi się bardzo przyjemnie, rozmaita roślinność, przyzwoite nawierzchnie i gdzie nie gdzie prześwit w postaci łąk albo pól. Za Palmirami jest już tylko sosnowy las, ale droga robi się mniej wygodna, rozjeżdżona przez konie. Wreszcie na wysokości Kaliszek szlak wyjeżdża na skraj lasu, a chwilę potem na długi, kilkunastokilometrowy odcinek wiodący dobrą drogą, ale w monotonnym dość, płaskim krajobrazie urbanizujących się wsi. Dookoła nowe wille, starsze wiejskie domy i liczne place budowy. I tak aż do ruchliwej szosy modlińsko-błońskiej w Cybulicach.

Spod Sochaczewa południowym skrajem puszczy
Brochów - Leszno

Odcinek ten prowadzi przez południowo-zachodni, skraj Puszczy, ale Po drodze aż cztery "stałe" i dwie "ruchome" pozycje z opisanej w następnym rozdziale listy kampinoskich ciekawostek: przystanki weekendowej kolejki wąskotorowej, bajeczna Żelazowa Wola, najgrubsze drzewo w Polsce i kompleks pałacowo-parkowy w Lesznie. przyjaznym rowerzyście rejonem Puszczy jest jej zachodni, najbardziej oddalony od Warszawy jej skraj. Dlatego też pierwszy etap tego fragmentu obwodnicy rowerowej Kampinosu to czysta przyjemność - poczynając od wygodnej nawierzchni, a kończąc na malowniczych, sielskich krajobrazach dookoła. Jedyne, czego być może tu trochę brakuje, to samej Puszczy - lasu jest przez pierwsze kilkanaście kilometrów dość mało. Szlak, przebywszy kilka spokojnych podsochaczewskich wiosek, zawija do Żelazowej Woli (tu "żółta odnoga" do Sochaczewa), a następnie zawraca w kierunku puszczy. Po paru kilometrach asfaltem droga zmienia się w szutrową, a krajobraz powoli "dziczeje" - zagrody robią się coraz bardziej skromne, pola coraz bardziej piaszczyste, to znów bagniste, porośnięte wysokimi trawami. Po minięciu pierwszego większego lasu i przekroczeniu drogi do Łaz (tu "żółta" odnoga w kierunku Teresina i Niepokalanowa), szlak prowadzi piaszczystym traktem, cały czas u podnóża wysokiej skarpy tarasu pradoliny Wisły. Wreszcie dociera do poprzecznej asfaltowej drogi w stronę kompleksu muzealno-etnograficznego KPN. Niebawem zaczyna się najbardziej malowniczy leśny etap - w okolicach osady Narty szlak wspina się na łańcuch lesistych wydm, którymi prowadzi aż do okolic rezerwatu "Karpaty", gdzie las góruje wysoko nad leżącymi w dole mokradłami. Jeszcze tylko zjazd, kilka piaszczystych rozstajów dróg , i szlak ląduje na skraju sosnowo-dębowego lasu i pól ornych, w pobliżu osady Łubiec. Tym skrajem, a na koniec samym lasem, po gdzie nie gdzie piaszczystej drodze, szlak dociera do Leszna.

Spod Sochaczewa północnym skrajem puszczy
Brochów - Cybulice

Na tym odcinku obwodnicy można natrafić na dwa "ruchome" i cztery "stałe" miejsca z "Listy Przebojów": warowną bazylikę i rozciągające się za nią pole corocznej inscenizacji Bitwy nad Bzurą w Brochowie, przystanki weekendowej kolejki wąskotorowej, dawną "olęderską" wieś Secymin i tzw. Pustynię grochalską. Tuż za brochowskim kościołem ścieżka rowerowa wylega na przepiękne, szerokie łąki nad wijącą się Bzurą. Potem, po minięciu niewielkiego lasu i kompleksu parkowo pałacowego w Tułowicach (niedostępny dla zwiedzających) wjeżdża na gruntowe wiejskie drogi, przecinające urokliwy, lekko zalesiony krajobraz dość rzadko rozrzuconych zabudowań wiejsko-letniskowych. Wreszcie pojawia się gęstszy sosnowy las - to już Park Narodowy, którego skrajem teraz ścieżka będzie prowadzić prawie cały czas. Piaszczysta droga wiedzie najpierw wzdłuż brzegów Kanału Kromnowskiego, potem obok porośniętych rzadszą sośniną, zabudowań Kromnowa, Gniewniewic, a potem Piasków ("żółta" odnoga do Famułek Brochowskich). Tu trasa przez chwilę zbacza na główną asfaltową szosę, by potem gruntowym traktem przez wieś (tu "żółta" odnoga do Secymina) i znów koło kanału, dotrzeć z powrotem do lasu, na polanę turystyczną "Piaski Królewskie". Krzyżują się tu szlaki i leśne trakty - zgodnie z nazwą, piachy są tu wielkie i rozjeżdżone. Odtąd szlak będzie dłuższy czas prowadził lekko pagórkowatą, szeroką drogą przez sosnowo-dębowy las, niestety gdzie nie gdzie mocno rozjeżdżoną przez konie. Po dotarciu do dużej drogi koło leśniczówki "Wilków" ("żółta" odnoga do Górek) szlak wyjeżdża z lasu, na przyjemne, wiejskie przestrzenie. Dalej niezbyt uczęszczaną asfaltową szosą wśród zagród dociera do nieco sennej osady - Leoncina. Stąd jeszcze tylko parę kilometrów wśród wiejsko-rezydencyjnych zabudowań i znów jesteśmy w Puszczy. Ten fragment, to chyba najładniejszy leśny odcinek obwodnicy - drzewostan, porastający malownicze wzgórza i dolinki, jest tu bardzo urozmaicony - od sosen poprzez dęby, po zwarte zagajniki grabowe. Na koniec droga wiedzie skrajem podmokłych olszyn, by dotrzeć do bardzo malowniczych, wyznaczanych szpalerami wierzb pastwisk i zabudowań wsi Cybulice.

	Żółte szlaki łącznikowe

Radiowo-Izabelin

Przedłużenie asfaltowej ścieżki rowerowej z Bemowa-Lotniska. Prowadzi z uroczego, przedwojennego "miasta-ogrodu" Boernerowo przez Leśny park Bemowo, który z wyglądu przypomina bardziej las niż park, mimo że jest tu rozwinięta infrastruktura piknikowa (wiaty, paleniska, plac zabaw). Ścieżka prowadzi gruntową ścieżką wzdłuż ulicy Radiowej, by potem odbić głębiej w las, koło rezerwatu "Łosiowe błota". Następnie wjeżdża między rozbudowujące się "willo-wsie" pod Babicami, by przez rozległe łąki dotrzeć do lasu należącego już do KPN. Po przejechaniu jego i szosy, ścieżka dociera do izabelińskich willi, pomiędzy którymi łączy się z główną, niebieską obwodnicą rowerową.

Palmiry-Mariew

Doskonały temat na weekendową przejażdżkę. Z leśnego parkingu we wsi Palmiry, szlak prowadzi szmat drogi asfaltem przez piękny sosnowo-liściasty las, słynną palmirską drogą. Komfort jazdy pogarsza się po dotarciu do Cmentarza "Palmiry", koło którego ścieżka zbacza na chwilę w las, by powrócić na tę samą drogę palmirską, tyle że w tym miejscu już nie asfaltową, ale wyłożoną starym, pofalowanym brukiem (da się tu jakoś jechać dziurawym i momentami piaszczystym poboczem). W okolicy parkingu i pomnika "Jerzyków" w Pociesze, droga zmienia się w szutrową i po przebyciu urozmaiconego fragmentu lasu dojeżdża do pętli autobusowej w Truskawiu. Jeszcze krótki dojazd do końca wsi asfaltem, i trasa wjeżdża w utwardzoną żużlem, i tak niezłą jak na puszczańskie warunki drogą, do lasu - najpierw między wilgotne olszyny, a potem sosny. Szeroki trakt prowadzi ponad 3 km, aż do końca trasy w Mariewie. Przebycie go bywa kłopotliwe jedynie w suchych porach roku, kiedy jeżdżące tędy często i dość szybko samochody wzbudzają wielkie tumany kurzu.

Sadowa-Jeziorko Dziekanowskie

Z przystanku PKS w Sadówce szosą prosto w kierunku trasy gdańskiej. Na początku szlak wiedzie malowniczym fragmentem szosy pośród łąk i zagajników, potem wjeżdża w typowy wiejsko-miejski krajobraz rozbudowującej się miejscowości Sadowa. Przed i po przekroczeniu trasy (proszę zachować ostrożność!) wjeżdża na szeroką płaszczyznę pól ornych, by w końcu dotrzeć do zabudowań Dziekanowa. Po głównej asfaltowej drogi jeszcze tylko kilkaset metrów gruntową i dość dziurawą drogą i jesteśmy wśród szuwarów, na zachodnim krańcu jeziorka, tuż przy wysokim wale przeciwpowodziowym.

Czeczotki - Modlin

Czeczotki asfaltową drogą na skraju lasu do skrzyżowania z ruchliwą trasą błońską (ostrożnie!). Dalej wśród wiejskich zabudowań Kazunia Polskiego do plaży jeziorka Dolnego, potem dookoła niego, na skraju szuwarów. Następnie małym wiaduktem ponad dwupasmową trasą gdańską, i szosą na pograniczu koszar i ogródków do trasy i wspaniałego kratownicowego mostu na Wiśle. Tu piękne widoki na widły Wisły i Bugonarwii, w dali widać też potężną bryłę Twierdzy (niestety cały czas w towarzystwie pędzących tirów). Dalej wysokim nasypem ponad portową zatoką, torowiskami i bastionami przedpola Twierdzy, a następnie drugim mostem do głównego ronda w Modlinie.

Dąbrowa Leśna - Młociny

Trasa prowadzi najpierw przez najbardziej ekskluzywną, willową część Łomianek-Dąbrowy, by następnie wjechać asfaltową drogą do przyjemnego lasu, a potem już polną drogą na jego skraju dotrzeć do rozległych i dość chaotycznych zabudowań Łomianek. Od tej pory szlak wiedzie uliczkami tej miejscowości, mijając w międzyczasie niebezpieczną trasę gdańską. W końcu dociera do młodego sosnowego lasu. Za nim już zaczyna się wspaniała, owalna aleja Lasku Młocińskiego, wśród pięknej zieleni. Dookoła estetycznie urządzone place zabawowo-piknikowe, ławeczki i wiaty turystyczne.

Nowiny - Secymin Nowy (ok. 2 km)

Asfaltowa, ale nienadzwyczajnie ruchliwa droga z Nowin prowadzi najpierw wzdłuż łąk i pól, mijając m.in. spore osiedle działek letniskowych. Następnie dociera do wiejskich zabudowań w pobliżu sporego, nowoczesnego kościoła w Secyminie. Tuż obok szlak przekracza centralną szosę, by już wśród typowo "olęderskiego" krajobrazu pastwisk, sadów i szpalerów wierzb (mijając po lewej obrośnięte sitowiem i drzewami jeziorko Secymińskie) dotrzeć do wiślanego wału, u stóp którego stoi drewniany budynek dawnego zboru luterańskiego.

Górki-Wilków (ok. 9 km)

Jedna z najładniejszych, a zarazem "najwygodniejszych" tras rowerowych Puszczy. Prowadzi asfaltem od kaplicy i sosny powstańców styczniowych przez luźno rozrzucone wśród łąk i zagajników zabudowania Górek, aż do ściany lasu na północnym łańcuchu wydm. Odtąd zaczyna się lekko pagórkowata, ale równa i szeroka, szutrowa droga przez suchy sosnowy las, ciągnąca się przez ponad 5 km. Na sam koniec las staje się wilgotniejszy, bardziej liściasty, wreszcie po minięciu leśniczówki, szlak wyjeżdża z lasu, pomiędzy budujące się letniskowe i mieszkalne posesje, aż do głównej szosy do Leoncina.

Famułki Brochowskie - Piaski Duchowne

Urokliwa trasa wiodąca najpierw asfaltem w dolince - podmokłymi łąkami wokół kanału Łasica, do "olęderskich" zagród Famułek Królewskich. Potem nieco dziurawym gruntowym traktem w sosnowym, pagórkowatym lesie. I tak trasa dociera do szerokiej, piaszczystej drogi wzdłuż nieczynnego toru kolejki wąskotorowej. Nie wyjeżdżając praktycznie z lasu, wiedzie ona aż do letniskowo-wiejskich zabudowań Piask Duchownych.